Liever een mond vol schuim

In 1829 voegde men voor het eerst een zeep toe aan de voorloper van tandpasta. Ook nu nog zit er een zeepachtige stof in veel soorten tandpasta, doorgaans het schuimende natriumlaurylsulfaat (SLS). Maar dat schuimmiddel heeft twee bijwerkingen. Het verstoort tijdelijk de werking van de smaakreceptoren, waardoor bijvoorbeeld een glas sinaasappelsap zuur-bitter smaakt na het poetsen. Daarnaast kan de stof het mondslijmvlies irriteren, wat bij mensen die gevoelig zijn voor aften tot extra klachten kan leiden. Nu blijkt dat tandpastavarianten zonder de zeepstof net zo goed zijn voor de mondgezondheid als pasta’s mét zeep. Poetsen met tandpasta zonder SLS verwijdert evenveel tandplak als met en ook het effect op tandvleesontstekingen verschilt niet tussen de twee. 

Maar daarmee is niet gezegd dat iedereen van nu af aan de overstap moet maken naar SLS-vrije tandpasta’s. Uit het onderzoek blijkt namelijk ook dat proefpersonen de voorkeur gaven aan een tandpasta die schuimt in de mond.

Voor een goede mondgezondheid is het belangrijk dat je tweemaal per dag met een fluoridehoudende tandpasta poetst. De beste tandpasta is dan een tandpasta die de consument als prettig ervaart, zelfs al is het een mond vol schuim.

Klik hier voor de abstracts van het onderzoek.